Sojusz Fallen

marcin10301

Sednem pozytywistycznej koncepcji nauki jest bodaj [ ... ] przekonanie, iż droga poznania naukowego jest jednokierunkowa i prowadzi prosto od empirycznie stwierdzonych faktów do generalizacji i teorii. Punktem wyjścia nauki muszą być zawsze teoretycznie neutralne fakty: jeżeli uczony temu przeczy, jest to nieomylny znak, że jego duszę opanował diabeł metafizyki. Pomiędzy tak rozumianą nauką a wszystkim, co nią nie jest, rozwiera się przepaść.
Sednem ideologii stowarzyszonej z tą koncepcją nauki jest pogląd, że tylko on zasługuje na miano wiedzy, w związku z czym prawdziwie rozumny może być wyłącznie ktoś, kto całość swego poglądu na świat opiera lub przynajmniej stara się oprzeć na fundamencie nauki. Wiąże się z tym, oczywiście, przekonanie o możliwości istnienia naukowego poglądu na świat, a także o tym, że świat stanie się nieporównanie lepszy, kiedy nauka uzyska w nim miejsce uprzywilejowane.
Oba wyróżnione wyżej składniki pozytywizmu wynikały z błędów i złudzeń, których myślenie dwudziestowieczne na ogół się wyzbyło. Z jednej strony, współczesna filozofia nauki, aczkolwiek sama nierzadko pomawiana o "pozytywizm", wykazała przekonująco, jak wielką rolę w procesie poznania grają czynniki jawnie nieempiryczne [ ... ], które pozytywiści usiłowali z nauki wypędzić; z drugiej strony, rozwój cywilizacji nie tylko nie spełnił optymistycznych obietnic pozytywistycznego scjentyzmu, lecz również postawił nas wobec pytania, czy z postępu nauki płynie koniecznie dobro i tylko dobro. [ ... ]
Nie trzeba wcale podzielać pozytywistycznej koncepcji nauki, by uważać, że uczonego obowiązują bezwzględnie pewne reguły i rygory, których przestrzeganie różni go zasadniczo od kogoś, kto uprawia nie naukę, lecz coś całkiem innego, choćby to coś zasługiwało na największy szacunek i jakoś wzbogacało naszą wiedzę o świecie. Owe reguły i rygory są, oczywiście, zmienne i w pewnych wypadkach nie w pełni do uzgodnienia między samymi uczonymi, niemniej jednak są i być muszą. Do istoty nauki należy, że nie wszystko w niej wolno. Otóż pozytywizm walnie przyczynił się do rozwinięcia świadomości istnienia (lub przynajmniej potrzeby istnienia) takich reguł. W tym sensie jego - śmieszna pod wieloma względami - wojna z metafizyką nie była wcale pomyłką i niepotrzebną stratą czasu, doprowadziła bowiem do pełnej artykulacji pytania, co jest nauką, a co nią nie jest - pytania, bez którego nie potrafimy się już obejść niezależnie od tego, co myślimy o klasycznej odpowiedzi pozytywistycznej. [ ... ]
Nie trzeba również podzielać złudzeń pozytywistycznej ideologii nauki, aby mniemać, że rozwój nauki przyniósł więcej dobra niż zła, a także starać się o to, by nasz pogląd na świat, który nigdy nie będzie naukowy, nie był przynajmniej z nauką jawnie sprzeczny.

marcin10301

A O TO PYTANIA:Zadanie 1. (0-1 pkt)
Podaj dwa założenia pozytywistycznej ideologii nauki (wersy 6-10).
Zadanie 2. (0-1 pkt)
Napisz, które elementy myślenia pozytywistycznego nie przetrwały próby czasu (wersy 11-17)
Zadanie 3. (0-1 pkt)
Wymień dwie zalety pozytywizmu, o których pisze Jerzy Szacki (akapity 4-5).
Zadanie 4. (0-1 pkt)
Na podstawie treści tekstu dokończ tytułowe zdanie: Gdyby pozytywizmu nie było, to
Zadanie 6. (0-2 pkt)
Przepisz wybrane zdanie, w którym ujawnia się narrator tekstu, a następnie wyjaśnij, dlaczego występuje on danej formie osobowej.
Zadanie 7 (0-2 pkt)
Nadaj akapitom odpowiednie tytuły, tak by się odnosiły do tematu kolejnych fragmentów tekstu.
Zadanie 8. (0-3 pkt)
Biorąc pod uwagę kolejne akapity, przedstaw i oceń porządek kompozycyjny tego tekstuZadanie 9. (0-2 pkt)
Wypisz z tekstu przykłady użycia anafory, a następnie określ funkcję tego środka stylistycznego.
BARDZO PROSZĘ O POMOC ,BO DZISIAJ MUSZĘ TO ODDAĆ...POZDRAWIAM