 Wysłany: Czw 9:22, 01 Mar 2012 Temat postu: Młoda Polska |
|
| MŁODA POLSKA
Ramy chronologiczne epoki: - za początek okresu bywa przyjmowany rok 1890, ale i rok 1891, a czasem także rok 1895 (daty te wiążą się z debiutem młodych poetów: Andrzeja Niemojewskiego, Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Franciszka Nowickiego), - koniec epoki to rok 1918 (odzyskanie przez Polskę niepodległości). Nazwa epoki: - istnieje kilka nazw epoki: Młoda Polska: nazwa pochodzi od cyklu artykułów Artura Górskiego zatytułowanego "Młoda Polska", który uznany został za cykl programowy; określenie to obejmuje literaturę, sztukę, teatr, a także styl życia charakterystyczny dla środowiska artystów; nazwa została utworzona na wzór nazw funkcjonujących w innych krajach, np. Młoda Belgia, Młoda Francja, Młoda Skandynawia. Modernizm: nazwa wywodzi się z języka francuskiego, w którym moderne oznacza nowoczesny; tym mianem określa się ogół zjawisk i kierunków w sztuce oraz filozofii; nazwa odnosi się do pierwszej fazy okresu i nie jest synonimem Młodej Polski. Neoromantyzm: nazwa wskazuje na związek pomiędzy nowymi tendencjami a romantyzmem (używana w krytyce niemieckiej, także w Polsce) Fin de siecle; nazwa pochodzi z języka francuskiego i oznacza schyłek wieku; odnosi się do kulturowych odmienności końca wieku zarówno w dziedzinie sztuki i literatury, jak i etyki oraz obyczaju; termin znaczeniowo zbliżony jest do dekadentyzmu, nie jest jednak nacechowany negatywnie, pesymistycznie. Założenia epoki: - uznanie kryzysu kultury pozytywistycznej; - zwalczanie zacofania, egoizmu, moralności oraz obyczajów mieszczaństwa; - odejście w literaturze od realizmu; - głoszenie i stosowanie zasady swobody twórczej; - stosowanie nowych konwencji w sztuce, literaturze, teatrze; - stworzenie odmiennej niż obowiązująca w poprzedniej epoce koncepcji artysty; - kształtowanie nowego typu człowieka; - dekadentyzm jako postawa wobec kultury i społeczeństwa oparta na pesymizmie, zwątpieniu, negacji; wiązał się z przekonaniem o upadku formacji kulturowej u schyłku stulecia, brakiem wiary w sens działania oraz buntem przeciw mieszczańskiemu światu. |
|
